Dit geopunt is een uitkijkheuvel met uitzicht op de geotoop Esterweger Dosis. Deze maakt deel uit van een voormalig groot hoogveencomplex en is aangewezen als natuurreservaat met een oppervlakte van 4.700 hectare. Het maakt deel uit van het EU-vogelreservaat "Esterweger Dose" en het FFH-gebied "Esterweger Dose".
Door regeneratie wordt een groot veengebied behouden en beleefbaar gemaakt voor toekomstige generaties.
De Esterweger Dose ligt in de natuurregio "Ostfriesisch-Oldenburgische Geest". Het ligt in het laagland van de rivieren Hunte en Leda tussen Oldenburg en Papenburg (Ems). Met een oppervlakte van 110 km² was de Esterweger Dose tot 1959 het grootste aaneengesloten regenveengebied van Midden-Europa. In het midden was het veen tot 13 meter dik. Vanaf 1959 werden mijnbouwvergunningen verleend en werd het bestaande veen industrieel ontwaterd. Tegenwoordig worden de ontwaterde gebieden nieuw leven ingeblazen door de hoogvenen opnieuw te bevochtigen. Na het smelten van de ijskappen begonnen in de Atlantische periode (ongeveer 8000 jaar geleden) de eerste hoogveen- en moerasvorming. Dit werd veroorzaakt door de postglaciale stijging van het grondwaterpeil als gevolg van de toegenomen neerslag. De ontstane vennen vormden grotendeels de basis voor de hoogvenen die zich vervolgens in het Emsland ontwikkelden. Toen de vennen door ophoping van plantaardig materiaal de invloed van het grondwater waren ontgroeid, ontwikkelde zich overgangsveen. In Noordwest-Duitsland is er een netto-overschot aan neerslagwater, zodat hoogveenvegetaties zich onafhankelijk van grondwater kunnen ontwikkelen. Het benodigde water is uitsluitend afkomstig van neerslag. Het is dienovereenkomstig arm aan voedingsstoffen, zodat slechts een klein aantal zeer gespecialiseerde soorten een habitat vinden. Veenmossen (Sphagnum) spelen hier een bijzondere rol. Door hun bijzondere anatomische structuur kan hoogveen door capillaire werking regenwater vasthouden en opslaan als een spons. Op dit natte sponsachtige substraat groeien weer veenmossen, waardoor het veenlichaam zich ophoopt en bol komt te staan boven het maaiveld. Dit leidt tot de vorming van een ombrogeen hoogveen. Het hoogveen is verdeeld in twee duidelijk te onderscheiden gebieden. Onderin bevindt zich het oudere, meer vergane zwarte veen, dat vroeger van groot belang was voor de energieproductie, en bovenin bevindt zich het minder vergane witte veen, dat tegenwoordig wordt gebruikt als substraat in de tuinbouw.
HÜPPE, J. (2002). Van oerlandschap tot cultuurlandschap. De ontwikkeling van vegetatie en landschap. In: Der Landkreis Emsland: Geographie, Geschichte, Gegenwart - Eine Kreisbeschreibung, p.141 - 167. ed.: Werner Franke. Meppen.
POTT,R. (2002). De huidige vegetatie en het landschap. In: Der Landkreis Emsland: Geographie, Geschichte, Gegenwart - Eine Kreisbeschreibung, p.168 - 201. ed.: Werner Franke. Meppen.
Weer
